'Dit is de meest mysterieuze locatie van de RijnlandRoute'

De werkzaamheden aan deze vernieuwde N206 gaan hard en de weg kan bijna open voor verkeer. Op dit moment wordt de laatste hand gelegd aan het asfalteren van de 2 kilometer lange Tjalmaweg en aan het hout op de wanden van de verdiepte ligging. De weg ligt als het ware in een soort kuip die bij regen heel veel water opvangt. Dit moet vervolgens worden afgevoerd. Wouter Koning, technisch manager RijnlandRoute, laat 'de mysterieuze locatie' zien waar dat gebeurt.

'Ik kan er niet goed tegen als ik iets niet weet', bekent Johan als hij nog geen idee heeft waar Wouter hem mee naartoe wil nemen. 'Jij denkt dat we nog ergens anders heen gaan', vraagt Wouter eerst nog quasi geheimzinnig. 'Het is hier', zegt hij dan. 'We staan erop. En het is niet zo heel spannend. We gaan onder de weg kijken.'

De Tjalmaweg blijkt een enorme kelder te herbergen om het regenwater van de verdiepte ligging via putten in de weg in op te vangen. 'Het gaat met grote leidingen naar de kelder', legt Wouter uit. 'En dat is niet een klein beetje water. Je hebt een weg van twee kilometer lang, op sommige plekken wel veertig tot vijftig meter breed. Daar kan veel regen op vallen. Er zijn ook klimaatveranderingen met extreme buien. Dat betekent dat je er rekening mee moet houden dat er in korte tijd wel vijftig millimeter water kan vallen. Dat moet je kunnen opvangen, anders staat de weg onder water.'

De pompkelder is dan ook zo groot als een olympisch zwembad. De 'betonnen bak' heeft een oppervlakte van 30 bij 35 meter en er staan dertig grote steunpilaren in. De kelder kan 2700 kubieke meter water bergen. 'Ik had een zwembroek mee moeten nemen', grapt Johan. 'Ik had veel verwacht, maar dit niet. De weg ligt hier twee meter boven, je hebt geen idee dat dit eronder zit. Weet je wat zo grappig is? Er is hier geen ene moer te zien. Het is een betonnen bak met een paar pilaren, maar toch is het is echt indrukwekkend.'

Het water in de kelder wordt door een aantal grote en kleine pompen continu weggepompt naar het oppervlaktewater. Het gaat rechtstreeks naar de grote waterring in Valkenburg. 'Omdat het schoon is kan het direct worden afgevoerd', zegt Wouter. 'Als het lang droog is geweest, ligt er vuil op de weg, dat spoelt mee naar de kelder. Dat wil je niet in het oppervlaktewater. Dat wordt eerst in bezinkbakken opgevangen en gezuiverd voor het wordt afgevoerd.'

Johan werpt nog eens een blik door de immense ruimte. 'Eigenlijk een heel simpel en logisch verhaal', concludeert hij. 'Toch, je hebt gelijk, het is de meest mysterieuze ruimte van de RijnlandRoute.'