'Amir (22) doodgeschoten om ingegooid ruitje'

'Wat zou jij doen als je moeder en zus worden lastig gevallen?' Het zijn de woorden van de 19-jarige verdachte Sem V. tegen een taxichauffeur op de ochtend na het neerschieten van Amir. De verdachte geeft in de rechtbank toe dat hij Amir gedood heeft. 'Het is verschrikkelijk, het had nooit moeten gebeuren.'

Volgens Sem V. - gekleed in een iets te strak zittende blauwe blouse, spijkerbroek en blauwe sneakers - ging aan de schietpartij een ruzie vooraf. Amir en Sem belden om 4.06 uur kort met elkaar. 'Ik moest naar de Campingweg komen om het uit te praten. Anders zouden er dingen gebeuren die niet moeten gebeuren.'

Sem V. had een schuld van 700 euro bij Amir, die om cocaïne draaide. Die loste hij niet op tijd af en V. moest daarom nog eens zevenhonderd euro extra betalen. Als dat bedrag afgetikt is, blijft Amir volgens V. meer geld vragen. 'Ik had al zoveel extra betaald. Ik denk dat Amir dacht dat ik een geldboompje voor hem was.' Volgens de advocaat van V. werd hij afgeperst en bedreigd door het slachtoffer.

De ontmoeting op de Campingweg loopt vrijwel direct uit de hand. Volgens V. trok Amir een pistool, omdat hij niet meer wilde betalen. Een twijfelachtige verklaring, want getuigen verklaren dat één van beiden tot twee keer toe 'ik was het niet, ik was het niet' riep.

Vermoedelijk was het Amir, die ontkende dat hij een ruit bij de moeder van V. had ingegooid. Wat er dan volgt wordt niet duidelijk tijdens de zitting. Is het een worsteling, zoals V. verklaart, of wordt Amir simpelweg in zijn linkerzij beschoten.

Amir weet te ontkomen en rent op zijn sokken naar huis. De slippers die hij droeg, verliest hij onderweg. Getuigen die hem zien rennen, zeggen dat hij roept dat hij beschoten wordt. Korte tijd later komt V. ook voorbij gerend met zijn hond. In de Talmastraat volgen nog twee schoten. Ze raken Amir in zijn hoofd, die daar ongeveer een week later aan overlijdt. V. weet zich er allemaal niet veel van te herinneren. 'Ik kreeg een zwarte waas voor mijn ogen en dan gebeuren er meestal dingen die niet goed zijn.'

De officier van justitie is ronduit verbaasd over het geheugen van V. 'Hoe kan het, dat je alles weet tot aan de eerste ontmoeting, dan gaat je geheugen uit, en later gaat het weer aan. Je hebt telefoons en slippers weggegooid, je weet er hier niks van, maar in afgeluisterde gesprekken weet je het allemaal wel. Hoe kan dat?'

Tijdens de zitting wordt duidelijk dat V. een bijzonder sterke band met zijn moeder heeft. Ze houdt hem ook tijdens het onderzoek diverse keren de hand boven het hoofd met verklaringen die niet kloppen. De band is zo sterk, dat hij haar ten koste van alles zal beschermen. Zelf zegt V. er niet veel over tijdens de zitting, maar dat zijn familie lastiggevallen wordt, lijkt de directe aanleiding voor de schietpartij. Hij wil voorkomen dat er na de ingegooide ruit nog meer zal komen, en maakt zich zorgen over de kapsalon van zijn moeder.

Uit onderzoek van psychologen en psychiaters blijkt dat V. een antisociale persoonlijkheidsstoornis heeft en verminderd toerekeningsvatbaar was op het moment dat hij schoot. Ook weet hij boosheid niet te kanaliseren en mondt zijn reactie daarop vaak uit in geweld.

Volgens de deskundigen is de kans op herhaling op een vergelijkbaar misdrijf matig tot hoog en is de kans op gewelddadig gedrag nog hoger. Het advies is dan ook een vorm van tbs op te leggen. Het OM eist 14 jaar gevangenisstraf en tbs met dwangverpleging. 17 april doet de rechtbank uitspraak.