Agent Floor beschrijft chaos na treinongeluk: 'Overal was brandweer, iedereen in de weer'

7 april, 07:00 • 5 minuten leestijd

VOORSCHOTEN - 'Ik zag meer dan honderd collega's, ik zag een file aan ambulances. Overal was er brandweer, iedereen was in de weer. Ondertussen hing er een helikopter in de lucht om licht te kunnen schijnen, zodat we ons werk konden doen met z'n allen.' Agent Floor was als een van de eerste op de plek van het treinongeluk in Voorschoten. Ze helpt gewonden, gaat op zoek naar de machinist. Uiteindelijk komt ze er ook achter wie de bouwkraan bestuurde.

'Ik weet nog dat ik op het bureau stond, dat ik net met wat administratie bezig was en dat we een melding kregen. Ik moest eigenlijk heel nodig plassen. Het was best wel een vage melding. Dus ik dacht: ik ga dat eerst nog eventjes doen en dan gaan we. Maar op het moment dat ik onderweg was naar het toilet, dacht ik al: dit is niet goed.'

Dat voelt Floor goed aan. Samen met haar collega haast ze zich naar de dienstauto. Ondertussen stromen de meldingen binnen en de meldkamer roept een extra eenheid op. Melders bellen om te laten weten dat er een klap is geweest. 'Iemand zei dat de treinen niet meer op het spoor stonden en in het veld lagen. We wisten totaal niet wat we konden verwachten.'

Vlak voor aankomst hoort ze dat collega's uit Wassenaar ter plaatse zijn. 'Ik hoorde dat het chaos was. Dat er een trein in een veld lag, dat het allemaal niet klopte.' Floor vindt een stuk langs een hek waar ze de auto heeft neergezet en de agenten rennen in het donker over het spoor richting de ravage.

'We kwamen in de buurt van de treinen en zagen dat alle bovenleidingen loshingen. Als je met zo'n draad in aanraking komt, kost het je je eigen leven. Dus we konden er niet bijkomen. Dat was echt heel frustrerend. We hoorden allemaal gekerm uit de trein en mensen in paniek. Dat mensen hulp nodig hadden. Maar we konden er niet bij.'

Wat nu? 'Dus ik heb zo goed en zo kwaad als het ging geprobeerd contact te maken met de mensen in de trein. Ik heb geroepen: we zijn er, hoe is het daar? En gevraagd aan de mensen die nog rustig konden communiceren: hoeveel gewonden zijn er? Wat zie je? Wat is er allemaal aan de hand? Om maar in te kunnen schatten in welk treinstel de meeste hulp nodig was.'

Op dat moment weet Floor nog niet dat er nog een treinstel achter het stuk trein ligt vanaf de kant waar ze staat. 'Daar zijn ook collega's bijgekomen en eigenlijk heb ik pas op het bureau gehoord dat de collega's daar al bezig waren op het moment dat wij nog stonden te wachten. Dat is maar goed ook, want die hebben daar echt levens gered op dat moment.'

De hulpdiensten ontfermen zich over de gechoqueerde en gewonde passagiers, maar waar is de machinist eigenlijk? Floor gaat op zoek en roept de machinist. Tegen alle verwachtingen in krijgt ze een reactie. 'Huh? Ik snapte dat eigenlijk helemaal niet. Want ik had de voorkant van de trein gezien, die was helemaal ingedeukt. Dat hele werkpaneel was naar achter gekomen.'

'Ik dacht: die man moet ergens klemzitten.' De machinist blijkt zichzelf in veiligheid te hebben gebracht en aanspreekbaar te zijn. 'Ik was buiten de trein en heb geprobeerd de deuren open te krijgen, maar dat lukte mij niet.'

De kraanmachinist komt bij het ongeluk om het leven

Floor haalt de brandweer erbij en zij weten de deuren te openen. 'Gelukkig waren er vanaf toen vanaf de andere kant hulpverleners van de ambulance door de trein heen bij de machinist gekomen om hem te helpen.'

Floor maakt de weg vrij zodat de machinist vervoerd kan worden naar een ambulance. 'De bankjes zaten nog wel redelijk vast, maar alle panelen die langs de zijkanten zaten, die lagen los. Die lagen door die wagon heen. De ruiten lagen eruit. Het was één grote chaos.'

'Ik zag meer dan honderd collega's, volgens mij. Ik zag een file aan ambulances. Overal was er brandweer, iedereen was in de weer. Ondertussen hing er een helikopter in de lucht om licht te kunnen schijnen, zodat we ons werk konden doen met z'n allen.'

Floor realiseert zich dat er iets aan vooraf moet zijn gegaan. Mensen in werkkleding zijn bezorgd: ze zijn een collega kwijt. 'Ze wisten eigenlijk niet hoe het was gegaan. Ze wisten alleen dat die man kwijt was en dat zijn wagen, waarop hij werkte, eigenlijk verfrommeld op het spoor was. Ik ben gaan kijken.'

'Ze wilden heel graag antwoorden hebben, maar die had ik niet. Ik ben een stuk gaan lopen, richting het perron en langs het perron. Daar zag ik onder de trein een werkjas liggen. Toen dacht ik: ik denk dat we die man hebben gevonden.'

Floor weet op dat moment al dat de kraanmachinist het niet heeft overleefd. 'Ik heb gevraagd of ik die mannen in ieder geval uitsluitsel kon geven over wat er had plaatsgevonden. Maar natuurlijk moest de familie nog worden ingelicht. Dat vond ik heel erg lastig.'

Een buurtbewoner heeft van zijn tuintafel een loopplank gemaakt

Ondanks dat hulpverleners in een complete chaos terechtkwamen, blikt Floor terug op een vlekkeloze samenwerking met alle hulpdiensten. 'Vooral ook met de mensen hier in de buurt. Want voor mijn gevoel is iedereen naar buiten gekomen. Mensen hebben hun huis opengesteld. Er is een buurtbewoner geweest die zijn tafel uit de tuin in de sloot heeft gegooid om een loopplank te creëren voor de hulpdiensten.'

De volgende nachtdienst is Floor weer teruggegaan. 'We hebben gekeken hoe het erbij lag, ook om dingen voor onszelf wat beter op een rijtje te krijgen. We hebben met collega's nabesproken wat ieder z'n indrukken waren. Dat was wel heel mooi.'

De Blauwe Stoel is een online videoserie van de Politie Eenheid Den Haag. De Blauwe Stoel vertelt het verhaal achter de politie. Vier afleveringen waarin heftige incidenten worden besproken die in het werkgebied van de Politie Eenheid Den Haag hebben plaatsgevonden.