Astrid zorgt al 10 jaar lang voor gewonde egels: 'Fantastisch om ze gezond uit te zetten'

In de kleine opvang is Astrid bezig met het verschonen van de hokken. 'Als de egels binnenkomen, zijn ze vaak ziek of aangereden', vertelt de vrijwilliger, terwijl ze een egel weegt.

'We zien vaak dat egels wonden hebben of vol zitten met bacteriën. Wij proberen ze dan weer beter te maken. Er wordt gezegd dat de egelpopulatie terugloopt, dus ik vind het fijn om te helpen.'

Elke dag checken de vrijwilligers het gewicht de egels en kijken ze of de beestjes hebben gegeten. 'Ik ga nu deze egel wegen. Je ziet dat hij een heel mooi huis heeft gemaakt. We moeten 'm wel even zien te vinden', vertelt Astrid, terwijl ze met haar handen door de krantenknipsels gaat op zoek naar de egel.

'Ze slapen overdag, dus ze worden iedere keer uit hun slaap gehaald, omdat wij ze moeten onderzoeken. Het doel is dat ze hier in gewicht aankomen.'

Zodra de egels worden binnengebracht door bezorgde stadsgenoten of de dierenambulance, kijken de vrijwilligers naar de conditie van het beestje. 'We doen een uitgebreide check om te zien of ze ziek zijn. Als dat het geval is, komen ze in onze ziekenboeg binnen. Dan krijgen ze de nodige medicatie', vertelt de vrijwilliger.

'Soms hebben ze gebroken stekels. Dan hebben ze bijvoorbeeld een beet door een hond. Je kunt ook zien dat er is iets mis is als ze niet goed meer omrollen. Sommige egels hebben last van schilfers. Dan kunnen ze schimmel of schurft hebben.'

Eén van de egels, Tineke, is bijna klaar om uitgezet te worden. 'Ze is duidelijk aangekomen. Dat is een goed teken. Toen ze hier in november aankwam, woog ze veel minder. Ze moest daarom ook op gewicht komen. We konden haar destijds niet uitzetten, omdat er in de winter bijna geen insecten, slakken of wormen zijn. En dat is precies wat de egel nodig heeft aan eten.'

Eén van de meest bijzondere gevallen tijdens de tien jaar dat Astrid bij de Egelopvang werkt, is toen ze een ander ras binnenkregen. 'Het bleek een Amerikaanse witbuikegel te zijn. Die hebben een hele andere kleur dan degene die wij hier in Nederland kennen en komen hier niet voor in de natuur. Ze worden wel als huisdier gehouden, dus het zou kunnen zijn dat iemand de egel heeft vrijgelaten in de natuur.'

De reden dat Astrid voor dit bijzondere vrijwilligerswerk heeft gekozen, is omdat ze een groot hart heeft voor dieren. 'Het gaat niet goed met de egel, dus ik denk dat ze ons wel echt nodig hebben. Ik vind een egel wel wat meer bijzonder dan een hond of een kat. Ze hebben dan ook een totaal andere aanpak nodig.'

Om de egels te herkennen in de opvang, krijgen alle dieren een naam toegewezen. 'We geven een egel nooit een naam van iemand die wij zelf persoonlijk kennen, want ze gaan helaas toch ook wel regelmatig dood. Als je dan een naam gekoppeld hebt van een bekende aan een egel, is dat niet fijn', vertelt Astrid.

Toch zijn er ook veel egels die na hun behandeling in de opvang weer gezond naar buten mogen. 'Ik vind het fantastisch om ze uit te zetten. Als ze weer gezond in het wild kunnen leven, dan doe ik het daar echt voor.'