Uniek eerbetoon aan Pink Floyd: 'Er zijn heel veel coverbands, wat wij hebben gedaan is van ons'

Chris Willemsen op zijn kamer met elpees van Pink Floyd (1971)
© Chris Willemsen
DEN HAAG - Pink Project, Absolutely Floyd, Be Floyd. Coverbands van de Britse band Pink Floyd zijn er in overvloed. About Floyd, van het Haagse duo Jan de Roos en Chris Willemsen, is echter alles behalve dat. De schoolvrienden werkten 32 jaar aan het driedubbelalbum 'A Grateful Homage' dat in april verscheen. 'Er zijn heel veel coverbands en met alle respect, hartstikke goed, want die muziek blijft geweldig. Maar wat wij hebben gedaan is authentiek, is van ons.'
Zelf omschrijft het tweetal de cd A Grateful Homage als een soort biografie. Verdeeld over drie cd's, met in totaal 33 nummers, wordt het verhaal verteld van de Britse band Pink Floyd.
De drie cd's bestrijken volgens Chris elk een andere periode: The Light Years (1967-1972), The Bright Years (1973-1979) en The Fight Years (1980-1983).
'De eerste cd gaat over de beginperiode, de experimentele periode, de tweede hun succesperiode en de derde over het advocatengedoe van de heren. Ons uitgangspunt was dat het ook klinkt alsof het op een Pink Floyd LP heeft gestaan.'
Pink Floyd-voorman David Gilmour
© ANP
De liefde voor Pink Floyd begint op de middelbare school, op het Stevin Lyceum. Jan: 'Het begon in 1967 met het radioprogramma Superclean Dreammachine van Ad Visser.'
'Die draaide muziek die je normaal niet op de radio hoort. Een beetje experimentele dingen, andere dingen. En op een avond draaide hij een paar nummers van The Piper at the Gates of Dawn. Dat was het eerste album van Pink Floyd.'

57 jaar vriendschap

De volgende dag blijkt dat Jan niet de enige is die heeft geluisterd. 'En dat was zo anders, zo nog nooit eerder gehoord. En de volgende dag op school zegt Chris het ook gehoord te hebben en vanaf dat moment is er een liefde en een vriendschap ontstaan die eigenlijk nooit meer over is gegaan.'
Chris vult aan: 'Wij hadden het over dat het zo bijzonder was. Elk album van Pink Floyd was anders dan het vorige. Dat was de aantrekkingskracht.'
Jan de Roos met het album Atom Heart Mother (1972)
© Jan de Roos
De liefde voor Pink Floyd en de vriendschap tussen Jan en Chris resulteert uiteindelijk 57 jaar later in het album A Grateful Homage waar 32 jaar aan is gewerkt. 'Het begon met Chris, die had op vakantie in 1992 dit idee gekregen. Hij stuurde mij een brief met daarin acht songteksten', vertelt Chris.
'En het idee: is het wat als wij een album over Pink Floyd gaan maken? Of een soort biografie, wat het uiteindelijk dan geworden is in de loop der jaren. Dat begon met acht nummers en dat zijn er uiteindelijk 33 geworden.'

Gitarist van Het Goede Doel

Jan en Chris hebben allebei een carrière in de reclame. Daarom hebben ze met tussenpozen aan About Floyd gewerkt, waarvan de laatste twee jaar intensief. Jan heeft negentig procent van de instrumenten op het driedubbelalbum zelf gespeeld. 'With a little help from a lot of friends, onder wie Sander van Herk van Het Goede Doel', vervolgt Jan.
'Die heeft een paar hele mooie gitaarpartijen gespeeld en is zelf enorm David Gilmour-fan. De saxofoonpartijen zijn van Hans Meijdam, een oude schoolvriend van ons, die in het Nederlands Blazers Ensemble zit.' Chris: 'Er is geen grammetje, geen lettergreep, geen toon is gestolen. Het is allemaal echt.'
Roger Waters van Pink Floyd
© ANP
Bij het tot stand komen van het album is een heel klein beetje artificial intelligence gebruikt. 'Voor de cover,' zegt Chris. 'Daar wilden we iets mee illustreren: het begin en het einde van Pink Floyd.'
'Je ziet een doedelzakspeler, bij een hek, bij de dageraad (van 'The Piper At The Gates Of Dawn' uit 1967) in een veld van klaprozen ('Final Cut', het laatste album met Roger Waters uit 1983). Daarna gingen ze uit elkaar. Daar hebben we AI bij gebuikt om dat bij elkaar te krijgen.'

Honderden verwijzingen

Voor de liefhebbers van Pink Floyd zal het bij het beluisteren van A Grateful Homage niet ontgaan dat het album vol staat met verwijzingen. Zowel muzikaal, tekstueel als visueel (bij de cd zit een prachtig door John Snik vormgegeven boekje van veertig pagina's).
Precies bijgehouden hebben ze het niet, maar het zijn er volgens Jan honderden. 'Ja, Chris heeft heel veel in de tekst gestopt. Woordjes, verwijzingen. In de muziek heb ik dat ook gedaan.'
Cover van 'A Grateful Homage' van About Floyd | Illustratie: John Snik
'Dat hoor je bijvoorbeeld in het nummer The Jackpot Myth. Daarin wordt Dark Side Of The Moon genoemd. Het klinkt ook als dat album. In instrumentarium, in tempo, in hoe het gemixt is. In alles eigenlijk. En ja, dat geldt voor alle nummers', aldus Jan.
'Op het eerste album staat een nummer dat heel erg lijkt op een nummer van Ummagumma. Daar hoor je een aankondiging van een concert uit 1969. Daar zegt een meisje dat er niet gerookt mag worden. En de fotografen die moeten na 6,5 minuut weg. Dat hebben we met dank aan de VPRO voor een luttel bedrag mogen gebruiken.'

'Vooral geen plagiaat'

Jan en Chris hebben niet de pretentie om met About Floyd in de voetsporen te treden van hun muzikale helden. Jan: 'We zijn ooit begonnen om te kijken wat het wordt. En natuurlijk, wij zijn niet Nick Mason, Richard Wright, David Gilmour en Roger Waters. Dat pretenderen we ook helemaal niet. Het is een eerbetoon aan deze band.'
Daarbij wilde het tweetal niet in de valkuil trappen om te veel te willen lijken op Pink Floyd. 'Je hebt natuurlijk wel stijlverwijzingen en dingetjes die typisch Pink Floyd zijn.'
'Maar', zo gaat hij verder, 'er waren een paar nummers en die lagen gewoon te dicht bij het origineel. Dat was met name in het begin. Die hebben we allemaal weggegooid en daar zijn we eigenlijk heel vrij snel van afgestapt. Dus laten we wel de sound koesteren, maar laten we vooral onze eigen nummers schrijven. Vooral geen plagiaat inderdaad.'

Rockmusical of theatershow?

Officieel is Pink Floyd er nooit mee gestopt. Maar voor Jan en Chris houdt het toch wel een beetje op in 1983 als Roger Waters de band verlaat. Dat is ook de reden waarom A Grateful Homage daar ophoudt. Hoewel, niet helemaal.
Zo wordt het overlijden van Richard Wright nog aangestipt. En ook de eenmalige reünie in 2005, als ze optreden tijdens het concert Live 8: 'Iedereen dacht dat ze weer bij elkaar waren. Maar dat was natuurlijk kansloos met die twee karakters, Gilmour en Waters. Die ook beide het geheim van Pink Floyd waren. Waters, zijn geniale conceptualiteit. En Gilmour, zijn virtualiteit in de muziek. Samen een ongehoorde combinatie.'
About Floyd is niet van plan om met het album op toernee te gaan. Chris: 'Ten eerste kunnen wij dat niet, ten tweede zijn er zoveel bands die dat beter zouden kunnen. Als Hagenaar zou ik het geweldig vinden als DI-RECT een paar nummers van ons zou oppakken.'
Maar als concept leent het zich misschien wel voor een rockmusical of theatershow: 'Daar hebben we natuurlijk wel aan gedacht. De eerste optredens van Pink Floyd met die psychedelische vloeistofprojecties en met als apotheose The Wall. Maar ja, we hebben niet die connecties in de musicalwereld.' Jan: 'Misschien heeft de heer Albert Verlinde belangstelling?'